فرقی ندارد اناری که قرار است تبدیل به رب شود، ترش باشد یا شیرین یا ملس، طرز تهیه ی همه ی آن ها به یک شکل است.
۱-ابتدا قسمت تاج و کاب انار را گرفته، سپس انارها را به دو قسمت تقسیم می کنیم.
۲- به وسیله ی قاشق یا چوب هایی که به قطر ۲ سانتی متر یا کمتر و بیشتر بسته به اندازه انارها باشد، در حالیکه انارها را روی کف دست قرار داده ایم با چوب به پشت انار می زنیم تا دانه ها داخل ظرف قرار بگیرند. سعی کنید دانه‌های خراب و چیزهای اضافی را از داخل ظرف بردارید.
۳- وقتی همه ی انارها را دان کردید، آنوقت فقط یکبار و خوب آبکشی کنید، از آبکش کردن چندباره ی انار خودداری کنید چون از مواد مغذی آن می کاهد.
۴-ظرف بزرگی(دیگ) را روی شعله ی گاز قرار دهید انارها را داخل آن بریزید وبه اندازه ای آب بریزید که تنها یک بند انگشت از سطح انارِ داخل ظرف، بیشتر باشد.
۵-وقتی آب جوشید و دانه های انار نیم پخت و به رنگ قهوه ای خیلی روشن درآمد، آنوقت دیگ را از روی اجاق بردارید.
۶-دانه های پخته شده را به ندرت داخل آبکش ریخته(البته گذاشتن ظرف بزرگتری مثل دیگ، زیر آبکش را فراموش نکنید!) و با کفگیر یا هر چیزی شبیه آن طوری عمل کنید که بتوانید انارها را کاملاً له کرده و گوشت انار را از هسته ی آن جدا کنید.مواظب باشید هسته ی انارها را له نکنید.مواد به تدریج از آبکش وارد ظرف اصلی می شوند، اگر دانه ها سرد شدند، می توانید این کار را بادستان تمیزتان انجام دهید، سعی کنید این کار را با دستکش انجام ندهید، مگر اینکه مواد کاملاً سرد باشند.
۷-هسته های انار را هم در ظرف تمیزی بریزید و فقط یکبار هسته ها را به خوبی آبکشی کنید تا مواد قابل استفاده ی آن کاملاً گرفته شود.
۸-دانه های باقی مانده یا تفاله ها و پوست انار را دور نریزید اگر زمین کشاورزی دارید این محصول را زیر خاک پنهان کنید تا قوت زمین باشد، البته پوست انار در رنگرزی هم کاربرد دارد که جای بحث دیگری می طلبد.
۹-حالا وقت آن است که مواد حاصل از دانه های انار را روی اجاق بگذارید؛ هم موادی که از هسته های اولیه به دست آوردید و هم موادی که حاصل از آبکشی مجدد دانه های پخته شده ی انار است.
۱۰-شعله ی اجاق را روی حرارت متوسط می گذاریم؛ نه کم نه زیاد؛ هر چند دقیقه، یکبار مواد را هم بزنید، وقتی مواد شروع به جوشیدن کرد، تازه آغاز راه است و باید از کمک چند نفر دیگر استفاده کنید.
۱۱- از هَم‌زدن مداوم مواد در این لحظات غافل نشوید چون ممکن است مواد شما به قول معروف« تَه » بگیرد.مخصوصا اگر انار شیرین باشد.
۱۲-باید این مواد را ساعت ها، هَم بزنید، هر چه به زمان قوام آمدن رب انار نزدیک تر می شود امکان اینکه مواد قُل بزنند و به سمت شما پرتاب شوند بیشتر است، بنابراین لباس کار بپوشید! و مواظب دست و صورتتان هم باشید. سرتان را زیاد به سمت یا داخل دیگ نبرید، از هَمزنهای دسته‌بلند استفاده کنید تا دستتان نسوزد.
۱۳-اگر احیاناً متوجه شدید که مواد شما ته گرفته است، فوراً مواد را به داخل ظرف دیگری انتقال دهید و روی اجاق بگذارید.
۱۴- هرچه به زمان پایان کار نزدیک می شوید، رنگ رب شما تیره تر می شود، اگر انار شما شیرین باشد گاهی به رنگ قهوه ای سوخته درمی آید و گاهی هم سیاه، بسته به درصد شیرینی انار شما دارد.اگر انار شما ملس یا ترش باشد، رنگ آن تیره تر و سیاه تر است.
۱۵- رب انار شما زمانی قوام می آید که وقتی مقداری از آن را برای تست کردن در داخل ظرفی ریختید و اندکی سرد شد؛ اگر ظرف را تکان دهید و کج کنید رب انار به سختی حرکت کند.
۱۶-بسته به سلیقه ی خودتان، می توانید رب انار را با غلظت کمتر نیز استفاده کنید؛ اما رب اناری که غلظت خوبی داشته باشد، دیرتر خراب می شود.
۱۷-در پایان کار، به اندازه ی یک قاشق چایخوری و به عنوان برکت، نمک طعام را به رب انار اضافه کنید. فرقی ندارد رب شما ترش باشد یا شیرین یا ملس، همین مقدار نمک کافی است.
۱۸-از اضافه کردن شکر به رب انار شیرین خودداری کنید، چون باعث کپک زدن آن می شود، از آن گذشته، به‌طور طبیعی در هر ۱۰۰ گرم انار، ۵ گرم گلوکز و بیش از ۵ گرم نیز فروکتوز و ساکارز به کار رفته است، و این میزان در انار شیرین بیشتر است!
۱۹-تا زمانی که رب انار شما سرد نشد، آن را از ظرف اصلی به ظرف دیگری انتقال ندهید، فقط در این زمان می توانید آن مقدار از ربی که در اطراف داخلی ظرف مانده است را جدا کنید.
۲۰-پس از سرد شدن، رب را در ظرف دلخواه بریزید و در جای خشک و خنک نگهداری کنید.
