مجموعه شبه جزیره میانکاله با ۶۸هزار و ۸۰۰ هکتار وسعت از سال ۱۳۴۸ ابتدا به منطقه حفاظت شده و سپس به پناهگاه حیات وحش میانکاله تحت مدیریت مناطق چهارگانه سازمان حفاظت محیط زیست تبدیل و از آن زمان تاکنون از سوی اداره کل حفاظت محیط زیست مازندران اداره می شود.
۱۰ هزار هکتار از ذخیره‌گاه زیست‌کره میانکاله دارای عرصه جنگلی پوشیده از درختچه‌های انار است.
منابع بیولوژیکی
گیاهان
اراضی ساحلی و ماسه ای شبه جزیره میانکاله با توجه به دوره زمین شناسی مربوطه و منشأ تشکیل بعنوان اراضی بر جای مانده از پسروی دریای تتیس ، رویشگاه تیپ های مختلفی از جوامع گیاهی در مراحل توالی بوده که در محدوده از سوی دریا به سمت خلیج و بر اساس اولویت نقش شامل تیپ های مختلف به شرح زیر می باشد :
۱ – تیپ سازیل Juncus
۲- رویش تپه های شنی Sand dune
۳- تیپ انار تنگرس Punica
۴- تیپ انار تمشک Punica – Rubus
۵- تیپ انار Punica
۶- تیپ سازیل Juncus
۷- تیپ هالوفیت Halophytes
همچنین در بخش تالابی نیز گونه های مختلفی از گیهان آبزی و از نمونه گیاهان شناور ، غوطه ور و حاشیه ای چون انواع زیر مشاهده می گردند.
– Chara
– Potamogeton
– Lemna
– Polygonum
– Typha
– Phragmites
جانوران
جانوران به عنوان موجودات مصرف کننده و حلقه های ثانویه شبکه درهم تنیده حیات محسوب می گردند و تالابها زیستگاه گونه های مختلفی از آنها و بویژه آبزیان و پرندگان.
ماهیها
تالاب میانکاله بعنوان محل زدآوری و پرورش بچه ماهیان ( nercery ) گونه های مختلفی از انواع ماهیان دریای مازندران حائز اهمیت است و بر اساس بررسی لیمنولوژیکی گونه هایی جون کپور ، انواع کفال ، کلمه ، سفید ، سوف ، ماش ، کاراس بعنوان گونه های شاخص منطقه مورد شناسایی قرار گرفتند.
پستانداران
بر اساس گزارشات مستند تاریخی این منطقه در گذشته ای نه چندان دور زیستگاه گونه های شاخص چون مرال ، یوزپلنگ و گرگ بون ، لیکن در حال حاضر پستانداران منطقه محدود به گربه جنگلی ،شغال ، گراز ، روباه ، خرگوش ، تی ، جوجه تیغی و انواع خفاش و جوندگان کوچک می باشد.
پرندگان
از ویژگی های بارز منطقه اهمیت زیستگاهی جهت زمستان گذارانی گونه های مختلفی از پرندگان مهاجر آبزی و همچنین پرندگان بومی می باشد. همه ساله بیش از پانصد هزار قطعه پرنده شامل انواع مرغابی ، غاز ، قو ، فلامینگو ، پلیکان و … به این پناهگاه مهاجرت می کنند،
