۱-رقم مناسب؛ مثلا رقم ملس ساوه و برخی ارقام خارجی به تک پایه بودن پاسخ مناسبی می دهند اما ارقام ملس یزدی، رباب و شیشه کپ با تک پایه شدن آسیب پذیرتر شده و عمر اقتصادیشان کاهش می یابد.
۲- تربیت اولیه؛ مادامی که تربیت اصولی انجام نگیرد. می توان به اسکلت بندی درخت انار و تنظیم ارتفاع حتی با حفظ شرایط میوه دهی مطلوب در انواع سیستم تربیت و هرس امیدوار بود.
۳- در بسیاری منابع انار درختچه تعریف شده و برای تک پایه نمودن انواع روش های تربیت؛ تغذیه؛ فاصله درختان، جهت کاشت و حتی نوع خاک را باید در نظر گرفت تا عوامل خسارتی قهری و مدیریتی همچون آفتاب سوختگی و ترکیدگی به حداقل برسد.
۴-رشد رویشی و زایشی در انار وابسته به عوامل متعدد است که در هر دو روش تک پایه یا چند پایه اگر رعایت نشود؛ پاجوش دهی فراوان و اصطلاحا نر شدن درخت همراه با ارتفاع دهی خارج از کنترل تنه را در پی خواهد داشت. مثلا اگر گل های ایجادی در سال های اولیه رشد حذف نشوند عادت به تولید گل روی شاخه های یکساله بجای شاخه های چندساله پایینتر سبب باردهی نامناسب درخت و در معرض آفتاب قرار گرفتن میوه در طی سالیان محصولدهی اقتصادی خواهد شد.
منبع مطلب : گروه انار ایران
