این شروعی “استثنایی” از فصل انار استرالیایی برای پرورش دهندگان، با میوه های درشت بود.
امید راد مبتکر PomPersia (پٌم پرشیا) می‌گوید که پرورش دهندگان در حال دریافت ۹۰ دلار برای میوه اندازه ۱۶ هستند و افزود از آنجائیکه میوه به صورت دانه ای فروخته می‌شود، به جای هر کیلو، هرچه میوه کوچک تر باشد، برای خرده‌فروش بهتر است.
او گفت: ” در برخی کشورها، میوه سایز ۱۶ را نمی‌فروشند، زیرا آن ها را سطح پایین میدانند. برای مثال، در خاور میانه و بخش‌هایی از آسیا، آن‌ها میوه کاملا کروی بزرگ که معمولا سایز ۸ تا ۱۲ هستند را دوست دارند. اخیرا هر جعبه ۴۰ تا ۵۰ دلار در بریزبین و دیگر بازارهای عمده فروشی میوه درآمد دارد”
در استرالیا، بخش تولید انار در حال گسترش است؛ بخش عمده ی موجودی تا کنون از استرالیای جنوبی و ویکتوریا تهیه شده‌است، با این حال، بسیاری از سرمایه‌گذاری‌های جدید در منطقه آترتون در کویینزلند شمالی و ساحل میانی استرالیای غربی ایجاد شده‌اند.
آقای راد گفت: ” تولید مداوم بوده، همه محصولات در حال فروش هستند و کیفیت به علت شرایط خشک‌تر و گرم تر که ما را برای برداشت محصول آماده می کند، بسیار خوب بوده‌است. این نتیجه خوبی است، اما ما هنوز با بسیاری از میوه‌های با کیفیت در حال مبارزه هستیم. این حقیقت که ما کیفیت بهتری داریم، به این معنا نیست که وقتی در برابر استانداردهای جهانی اندازه‌گیری می‌شویم بهترین کیفیت را داریم – اما در حال نزدیک‌تر شدن هستیم. ما، به عنوان یک ملت تولید کننده انار، هنوز در مرحله یادگیری هستیم. انارها در حال به دست آوردن کشش لازم مصرف کنندگان و پرورش دهندگان هستند. فعالیت‌های زیادی در مراحل اولیه ایجاد باغ‌های میوه وجود دارد که دلگرم‌کننده است – مساله تنها زمان است.”
همچنین محبوبیت و تعداد مصرف کنندگان در حال افزایش است، نه تنها با محصولات تازه، بلکه در محصولات با ارزش افزوده، که آقای راد می‌گوید مسیری است که صنعت در حال کشف بیشتر و بیشتر آن است.
آقای راد بیان کرد: ” امروزه ما از فواید انار برای سلامتی و رفاه غذایی خود آگاه‌تر هستیم. به همین دلیل است که اندازه ۱۶ به فروش می رود و آن را با قیمت‌های بالا می‌فروشند، چرا که مردم نمی‌توانند اندازه های بزرگتر را داشته باشند. تلاش فراوانی برای ساده کردن فرآیندهای ارزش افزوده ما وجود دارد. یکی از آن‌ها فرآوری میوه به بسته های دانه است- پوشش قرمزی که بذر سفید را در بر می‌گیرد. دانه ها بازار پر سودی دارند و دلیل اصلی راحتی مصرف آن است. برای مثال، برای یک کارمند اداره سلامت، برای مثال، خرید یکی از این بسته‌های دانه برخلاف خریدن یک انار کامل و ریسک لکه‌های قرمز بر روی لباس‌ها، زمانی که سعی می‌کنند دانه ها را به صورت دستی جدا کنند آسان تر است “.
او اضافه می‌کند که یک شرکت استرالیای غربی در حال بررسی این محصولات برای صادرات است، چرا که نسبت به محصول تازه به طور موثرتری بسته‌بندی می شوند و می‌توانند به صورت هوایی حمل شوند. با این حال، آقای راد اذعان می‌کند که این صنعت تا به امروز هیچ گونه فرصت‌های صادراتی ملموسی نداشته است، اما پرورش دهندگان در حال تلاش برای رسیدن به این هدف هستند و گام‌هایی برای توسعه پروتکل‌های صادراتی برداشته شده‌است.
PomPersia از لحاظ رشد امیدوار است که در مورد این که چگونه صنعت انار در پرو، به خصوص در بازار صادرات رشد کرده‌است، استفاده کند تا به پرورش دهندگان استرالیایی نشان دهد که چه چیزی را می توان به دست آورد.
او گفت: ” در سال ۲۰۱۲، صنعت انار پرو با ۶۰۰۰ تن محصول آغاز شد و تنها ۴،۳۰۰ تن صادر شد. بنابراین، من پیشتر فکر می کردم صادرات آن‌ها به نقطه عطف ۵۰،۰۰۰ تن تا سال ۲۰۲۰ می‌رسد، ولی آن ها امسال از ۴۳۰۰۰ تن فراتر رفتند که جلوتر از انتظارات است و آن‌ها را در ۱۰ کشور برتر صادرکننده قرار می‌دهد. این نتیجه ای شگفت‌انگیز برای پرو است زیرا صنعت انار آن‌ها کم‌تر از ۲۰ سال قدمت دارد و با غول های جهان انار مثل ایران، هند، ترکیه و آمریکا رقابت می‌کند. با توجه به اینکه ما در فصل مشترکی با پرو در نیمکره ی جنوبی سهیم هستیم، این مثالی عالی است که در سال‌های آینده استرالیا می تواند همانند آن ها به آن دست یابد. ۵۰،۰۰۰ تن در قیمت‌های فعلی، می‌تواند به معنی بیش از ۱۰۰ میلیون دلار برای گردش مالی استرالیا باشد تا به یک نقطه عطف مشابه برسد.”
